ZUZENDARIAREN OHARRAK

Filmaren prestaketatik hasita, egiazki jada gidoitik, oso argi eduki genuen hau bezalako istorio batek oso nortasun handi eta konplexuko protagonistak behar zituela, euren arteko antagonismoa eta tentsioa indartzeko.

TXARRIBODAko bi protagonista nagusiak, Fran eta Klara, edozertarako gai dira nahi dutena lortzeko ahaleginean. Baina bien premiak oso desberdinak dira. Franek edozer egingo luke dirua eskuratzeko, eta Klara bizia arriskuan jartzeko kapaz da justizia lortzeko baldin bada. Euren interesek talka egindakoan, txakurra eta katuaren jokoan sartuko dira, baina interesgarriena da bien paperak aldatuz joango direla gertakizunek aurrera egin ahala. Hala, arrisku handienean dagoela dirudiena, bat-batean, indartu egingo da eta arerioari jazarriko zaio, eta alderantziz.

Bi horien ingurumarian oso pertsonaia definituak daude, ñabardura askokoak: Igartua, ikerketaz arduratzen den polizia, bere aginpideari eutsi nahi diona baita errugabe bati krimen bat leporatu behar badio ere; Ramon, polizia zaharra, bere bizitza egiaren bila alferrik galdu zuena, eta orain azken kartutxoa erre nahi duena; edo Iker, agente gaztea, kafe-mutila izatetik heroi izatera pasatuko dena halabeharrez… Eta hori guztia oso istorio garaikide baten erdian, krisiak hondoratutako enpresekin, eta estatus sozial eta ekonomikoari eustearren euren negozioak aurrera ateratzeko marrazo bihurtzeko pronto dauden enpresariekin.

TXARRIBODA thriller trinkoa eta gogorra da, tentsio gero eta handiagoan bildu eta suspentsean edukiko zaituena, ezustekoz ezusteko. Baina ikusgarria ere bada ederrez, Bizkaiko paisaia zoragarrietan jokatzen baita. Hala, itsasaldean grabatutako sekuentziak dauzkagu, San Juan Gaztelugatxekoak —non lehenengo aldiz fikzioko film bat grabatu den— nahiz Bakiokoak… eta mendialdean grabatutako sekuentziak ere bai, Gordexolakoak eta Arboledakoak (Zugaztieta)… Hiriko grabaketak Bilbon egin ziren, irudi ikusgarriak dituelako, baina ez genuen postalik nahi eta zinema beltzeko lokalizazioekin jokatu genuen.

GIDOLARIEN OHARRAK

TXARRIBODA thriller bat da —beraz, generoko filma—, premisa ez oso ohiko batetik abiatzen dena: istorioa kontatzen hasten da akzioa eragiten duen hiltzailearen ikuspuntutik, harik eta jokoan kasuaren ardura duen polizia sartzen den arte. Une horretatik aurrera, hiltzailearen eta poliziaren protagonismoa txandakatu eta orekatu egiten da, suspentsea sortuz eta ikusleari zalantza eraginez hiltzailea nor den argituko duten edota ihes egitea lortuko duen, berak sortu duen serial killer trama baliatuz.

Ez da diruaren gaiari heltzen diogun lehenengo aldia. Aurreko filmetan ere egin genuen. Izan ere, gai garrantzitsua da, jende asko baitago edozertarako gai dena hura eskuratzeko nahiz ez askatzeko. Fran horietakoa da, estatusa eta bizitza guztian borrokatu den guztia galtzeko beldurrez krimenak bururatzen dituena. Guztiz bestelakoa da Klara, honentzat dirua guztiz bigarren mailako kontua da; bere benetako obesesioa biktimentzako justizia lortzea da.

Tramaren une puntualak arintzeko, aurkakoen arteko konfrontazioa gutxitu gabe, Ikerren pertsonaia sortu zen, eta umore kolpe gehienak harengandik datoz. Izan ere, harremanak humanizatzen dituen umoreak paper garrantzitsua jokatzen du filmean.

Hirukote protagonistaren inguruko pertsonaiak diseinatu dira kontakizun nagusiari argilunak eransteko. Hala ere, horietako bakoitzak bere ñabardurak eta bizitza ikusteko modua ditu, bere horretan arreta erakartzeko modukoak, traman duten paperaren baliagarritasunaz harago.